Blog

Oznakowanie   i dyrektywy Unii Europejskiej

Oznaczenie „CE” na produkcie jest przeznaczone dla organów nadzoru regulacyjnego rynku. Reprezentują one zaświadczenie producenta, że wymagania odpowiednich dyrektyw europejskich zostały spełnione. Wiele produktów jest objętych tymi dyrektywami, a dla niektórych, jak zabawki, istnieje wymóg prawny odpowiedniego oznaczania tych produktów.

Oznakowanie CE na produkcie, jego opakowaniu lub towarzyszącej informacji wskazuje, że zostały spełnione minimalne poziomy jakości oraz zdrowia i bezpieczeństwa. Oznakowanie CE pozwala, aby produkt mógł swobodnie poruszać się w obrębie wewnętrznego rynku europejskiego.

Oznakowanie CE może wymagać badań przeprowadzonych przez producenta lub może pociągać za sobą interwencję niezależnej strony trzeciej(laboratorium – jednostka notyfikowana), w zależności od produktu i danej dyrektywy. Kupujący mogą sprawdzić towarzyszące informacje oznakowania CE, aby upewnić się, że odpowiada ich potrzebom.

W skrócie, oznakowanie CE oznacza, że producent spełnia minimalne wymogi prawne europejskich dyrektyw dla swoich produktów, w odniesieniu do zdrowia i bezpieczeństwa. Tym samym oznaczenie to nie jest uznawane jako oznakowanie jakościowe. 

Oznaczeniu „CE” zgodnie z dyrektywami i rozporządzeniami podlegają: wyroby budowlane, maszyny, sprzęt elektryczny, sprzęt elektroniczny, radiowy, urządzenia pracujące w atmosferach potencjalnie wybuchowych ATX, zabawki, wyroby ciśnieniowe, proste zbiorniki ciśnieniowe, środki ochrony indywidualnej PPE, łodzie i jachty, urządzenia pomiarowe, nieautomatyczne urządzenia ważące, fajerwerki, materiały wybuchowe do użytku cywilnego, urządzenia spalające paliwa gazowe, windy, wyroby medyczne, wyroby medyczne aktywnego osadzenia, wyroby do diagnozy in vitro, urządzenia liniowe, wodne kotły grzewcze.

Rozporządzenie (UE) 2016/ 425 w sprawie środków ochrony indywidualnej (PPE)  - dotyczy odzież ochronna, obuwie ochronne, rękawice ochronne, kaski, itp. 

Rozporządzenie PPE dokonuje podziału środków ochrony indywidualnej na trzy kategorie ochrony, w zależności od poziomu ryzyka, na jakie może być narażony pracownik podczas wykonywanej pracy: 

Dodatkowo produkt może być zgodny z konkretnymi normami zharmonizowanymi stanowiącymi bardziej szczegółowe wymagania dot konkretnych produktów:

KRYTERIA PRAWIDŁOWEGO DOBORU RĘKAWIC OCHRONNYCH

Niezwykle ważnym elementem środków ochrony indywidualnej są rękawice ochronne, które służą do zabezpieczenia dłoni przed niepożądanymi lub/i szkodliwymi dla zdrowia i życia czynnikami. Prawidłowo dobrane rękawice ochronne nie tylko zapewnią odpowiednią ochronę dłoni, lecz także zagwarantują maksymalną wygodę użytkowania, pozytywnie wpływając na bezpieczeństwo i jakość wykonywanej pracy.

ROZMIAR

Poniższa tabela przedstawia wytyczne normy EN 420 w zakresie poszczególnych rozmiarów rękawic przypisanych do odpowiednich wymiarów dłoni. Rękawice ochronne powinny zapewniać użytkownikowi optymalne dopasowanie do dłoni, gwarantując zarówno bezpieczeństwo jak i dużą wygodę użytkowania.

WYKAZ NORM

EN 420+A1:2009 - Rękawice ochronne. Wymagania ogólne i metody badań. Obowiązuje dla wszystkich rękawic ochronnych, niezależnie od kategorii ochrony, do której rękawice należą (dotyczy więc kategorii ochrony I, II jak i III). Określono w niej wymagania ogólne i odpowiednie procedury badawcze, dotyczące projektowania i konstrukcji rękawic, odporności materiałów rękawic na przenikanie wody, nieszkodliwości, wygody użytkowania i skuteczności, znakowania i informacji dostarczanych przez producenta, które mają zastosowanie do wszystkich rękawic ochronnych.

EN 388 - Rękawice chroniące przed zagrożeniami mechanicznymi. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania, metody badania, znakowania oraz informacje dostarczane dla użytkownika. Badania rękawic obejmują: odporność przed zagrożeniami mechanicznymi, takimi jak ścieranie, przecięcie ostrzem, rozdzieranie i przekłucie. Parametry odporności mechanicznej rękawic zostały określone
za pomocą czterech cyfr występujących na dole piktogramu.

EN 407 - Rękawice chroniące przed zagrożeniami termicznymi (gorąco i/lub ogień). Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej ogólne wymagania, metody badania, poziomy skuteczności w zakresie odporności termicznej, znakowanie, informacje dostarczane do użytkownika. Badania rękawic obejmują odporność przed zagrożeniami termicznymi, takimi jak: ogień, wysoka temperatura, itp. Parametry odporności termicznej rękawic zostały określone za pomocą sześciu cyfr występujących na dole piktogramu.

EN 511 - Rękawice chroniące przed zimnem. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania dotyczące znakowania, informacji dostarczanych dla użytkownika oraz badania rękawic, które chronią przed konwekcją i przewodzeniem zimna do -50 °C. Parametry odporności termicznej rękawic zostały określone za pomocą trzech cyfr występujących na dole piktogramu.

EN ISO 10819 - Drgania i wstrząsy mechaniczne. Drgania oddziałujące na organizm człowieka przez kończyny górne - Pomiar i ocena współczynnika przenoszenia drgań przez rękawice na dłoń operatora. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania dotyczące znakowania, informacji dostarczanych dla użytkownika oraz określono metodę pomiaru laboratoryjnego, a także sposób analizy danych oraz
sporządzania protokołu badań współczynnika przenoszenia drgań przez rękawice z materiałem redukującym drgania, które obejmują dłoń i palce ręki wraz z kciukiem. Według ustalonej procedury badań dla rękawic proponowanych do ochrony przed drganiami wyznaczano dwa charakteryzujące rękawice współczynniki liczbowe:
• skorygowany współczynnik przenoszenia drgań TRM dla sygnału testowego M (zakres częstotliwości 32-200 Hz)
• skorygowany współczynnik przenoszenia drgań TRH dla sygnału testowego H (zakres częstotliwości 200-250 Hz)

EN 12477 - Rękawice ochronne dla spawaczy. Obowiązuje dla rękawic ochronnych należących do II kategorii ochrony. Zawarto w niej wymagania dotyczące znakowania, informacji dostarczanych przez producenta oraz badania rękawic spawalniczych używanych przy ręcznym spawaniu metalu, cięciu oraz w procesach pokrewnych. Zgodnie z powyższą normą spawalnicze rękawice ochronne dzielą się na następujące grupy:
• typu A (zapewniają spełnienie wymagań w zakresie właściwości ochronnych na wyższym poziomie)
• typu B (stosowane są do prac wymagających dużej zręczności, np. spawania TIG)

MATERIAŁ Z JAKIEGO WYKONANA JEST POWŁOKA/ CZĘŚĆ CHWYTNA RĘKAWICY

RĘKAWICE „WARSZTATOWE” ZE SKÓRY SYNTETYCZNEJ

Skóra syntetyczna jest materiałem charakteryzującym się wytrzymałością i odpornością
na zużycie. Rękawice wykonane ze skóry syntetycznej posiadają na ogół liczne wzmocnienia lub/ i poduszki, chroniące przed odciskami i wibracjami, jak i ściągacz na rzep.

Trwałość, wygoda użytkowania jak i doskonałe czucie trzymanego przedmiotu sprawiają, iż rękawice te bardzo często znajdują zastosowanie w warsztatach samochodowych i w związku z tym znane są potocznie jako rękawice warsztatowe. Cieszą się jednak również dużą popularnością między innymi w przemyśle transportowym, w pracach magazynowych, jak i we wszelkiego rodzaju zajęciach rekreacyjnych.

 RĘKAWICE ZE SKÓRY NATURALNEJ

Rękawice wykonane ze skóry naturalnej wykazują dużą odporność na przetarcia i rozdarcia. Wyróżniają się również dobrymi właściwościami oddychającymi. Zapewniają maksymalny komfort użytkowania oraz dobry chwyt trzymanego przedmiotu, zadawalając nawet najbardziej wymagającego użytkownika.

Ze względu na swoje bogate właściwości użytkowe, rękawice skórzane znalazły zastosowanie w licznych branżach, takich jak np. budownictwo, transport, motoryzacja, rolnictwo.

 RĘKAWICE POWLEKANE LATEKSEM

Lateks to najczęściej wykorzystywany materiał do produkcji powłoki rękawic ochronnych. Rękawice pokryte lateksem, lub z niego wykonane, charakteryzują się wysoką elastycznością, także w niskich temperaturach, dużą odpornością na rozerwanie i doskonale spisują się nawet w najtrudniejszych warunkach atmosferycznych.

Olbrzymia wszechstronność lateksu, jak i stosunkowo niewysoki koszt jego produkcji, oznaczają, iż rękawice lateksowe znajdują zastosowanie np. na budowie, w magazynie, w przemyśle transportowym, w rolnictwie, w gospodarstwie domowym i ogrodzie.

RĘKAWICE OCIEPLANE

Rękawice ocieplane, przeznaczone są do prac w trudnych warunkach atmosferycznych, w tym w niskich temperaturach. Ich powłoka nadaje im wszechstronności, a mieszanka włókien syntetycznych, które nie pochłaniają wody oraz utrzymują ciepło, chroni użytkownika przed zimnem, deszczem, śniegiem, jak i wiatrem.

Rękawice ocieplane znajdują zastosowanie między innymi na budowie, w przemyśle transportowym, w chłodniach i w rolnictwie.

RĘKAWICE POWLEKANE NITRYLEM

Nitryl z którego wykonane są rękawice to syntetyczna mieszanka gum, składająca się z akrylonitrylu i butadienu, która nie zawiera białek lateksu. Kombinacja tych dwóch składników tworzy materiał elastyczny i bardzo odporny na ścieranie, zapewniając jednocześnie doskonałą odporność
na benzynę bezołowiową, olej napędowy, heksan, parafinę. Świetnie chroni także przed olejami i smarami. 

Rękawice powlekane nitrylem wykorzystywane są często w przemyśle transportowym i motoryzacyjnym, jak i w rolnictwie i ogrodnictwie. Stanowią również doskonałą alternatywę dla osób uczulonych na lateks.

RĘKAWICE POWLEKANE POLIURETANEM (PU)

Poliuretan jest materiałem o bardzo wysokiej elastyczności oraz dużej odporności na ścieranie i rozdarcie. Dzięki tym właściwościom idealnie nadaje się do produkcji rękawic o cienkiej, a jednocześnie bardzo wytrzymałej powłoce.

Rękawice poliuretanowe zapewniają swojemu użytkownikowi dużą manualność oraz doskonałe czucie trzymanego przedmiotu, idealnie spisując się między innymi w pracach wymagających dużej precyzji. Rękawice te często stosowane są np. przez mechaników, magazynierów, jak i właścicieli gospodarstw domowych.

RĘKAWICE POWLEKANE PVC

Rękawice powlekane PVC charakteryzują się doskonałą odpornością między innymi na smary, oleje, tłuszcze, łagodne środki czyszczące, jak i wodę, spisując się również stosunkowo dobrze w niskich temperaturach. Znajdują zastosowanie w wielu różnych branżach, w tym np. w motoryzacji, w rolnictwie, w przemyśle transportowym.

WYKAZ NORM DOTYCZĄCYCH ODZIEZY:

EN ISO 13688 - Odzież ochronna - Wymagania ogólne. W niniejszej Normie Międzynarodowej określono ogólne wymagania, dotyczące wykonania, z zakresu ergonomii, nieszkodliwości, oznaczania wielkości, procesu starzenia, kompatybilności i znakowania odzieży ochronnej oraz informacji, które powinien dostarczać producent wraz z wyrobem tzn. instrukcja użytkowania. 

 EN ISO 20471 - Odzież o intensywnej widzialności - Metody badania i wymagania. W normie określono wymagania dla odzieży o intensywnej widzialności, która daje możliwość wizualnej sygnalizacji obecności w strefie ruchu użytkownika dla operatorów pojazdów lub innych urządzeń mechanicznych, w każdych warunkach oświetlenia, zarówno w świetle dziennym, jak i w ciemności przy oświetleniu przez reflektory pojazdu. Norma jasno określa wymagania dotyczące barwy i odblaskowości, a także minimalnych powierzchni oraz rozmieszczenia materiałów w odzieży ochronnej, ponadto nakłada obowiązek informowania użytkownika o maksymalnej ilości cykli oraz sposobie prania, którym może być poddana odzież przy zachowaniu odpowiedniego poziomu ochrony.

EN ISO 20471 - Norma utrzymuje podział odzieży na 3 kategorie na podstawie minimalnych powierzchni materiałów odblaskowych danych w m², przy czym kategoria 1 jest najniższą kategorią, a kategoria 3 przedstawia najwyższy poziom widoczności. Cyfra jest określona przy piktogramie kamizelki

EN ISO 11612 - Odzież chroniąca przed czynnikami gorącymi i płomieniem- zapewnia noszącym je osobom bezpieczeństwo w kontakcie z gorącem i płomieniami. Norma EN ISO 11612 zawiera opis odzieży wykonanej z materiału zaprojektowanego tak, by osłaniał ciało użytkownika przed wysoką temperaturą i ogniem.

Odzież ochronna przewidziana do ochrony przy krótkim kontakcie z płomieniami i do ochrony przed przynajmniej jednym rodzajem gorąca. Wysoka temperatura może być konwekcyjna, promieniująca lub spowodowana przez duże płynne odpryski metalu - albo przez różne kombinacje wymienionych czynników. Zawsze muszą być spełnione wymogi ograniczenia rozprzestrzeniania się płomieni.

OZNACZENIA z piktogramem:

NIE JEST TO UBRANIE OGNIOODPORNE ANI DLA STRAŻAKÓW. JEST TO UBRANIE Z TKANINY TRUDNOPALNEJ  - ochrona przez ograniczenie rozprzestrzenianie się płomieni (do 2 sekund kontaktu).

EN ISO 11611 – Odzież ochronna do stosowania podczas spawania i w procesach pokrewnych .Norma EN ISO 11611 opisuje minimalne wymagania stawiane odzieży ochronnej , która ma zapewniać użytkownikowi ochronę w czasie krótkotrwałych prac spawalniczych i innych robót o podobnym stopniu ryzyka.

Zgodnie z EN ISO 11611 odzież ta służy ochronie osób przy spawaniu oraz w procesach pokrewnych z porównywalnym zagrożeniem. Odzież ta chroni noszącego przed drobnymi odpryskami metalu i tak zwanymi perłami ze spawania, a także przed iskrami, krótkotrwałym kontaktem z płomieniem i przed promieniowaniem cieplnym w łuku elektrycznym(nie chroni przed łukiem elektrycznym!!!). W normalnych warunkach spawania zapewnia w ograniczonym stopniu izolację elektryczną od przewodów będących pod napięciem stałym do około 100 V.

Zgodnie z EN ISO 11611 odzież ochronną dzieli się w zależności od działania ochronnego na następujące klasy:
Klasa 1 = ochrona przy mniej ryzykownych pracach spawalniczych i w sytuacjach, gdy ilość odprysków i temperatura na skutek promieniowania cieplnego są nie tak duże
Klasa 2 = ochrona przy ryzykownych pracach spawalniczych i w sytuacjach wysokich temperatur, przy silnym promieniowaniu cieplnym.

EN 1149 - Odzież ochronna - Właściwości elektrostatyczne. Określa wymagania dotyczące właściwości użytych materiałów i zasad konstruowania dotyczące odzieży ochronnej i rękawic nie gromadzących ładunku elektrostatycznego, stosowanej jako element jednolitego systemu uziemień w celu zapobiegania wyładowaniom elektrycznym powodującym zapłon. Wymagania dotyczą głównie stref zagrożonych wybuchem.

Wymagania te mogą być niewystarczające w odniesieniu do atmosfer palnych bogatych w tlen.
Postanowienia normy nie mają zastosowania do ochrony przed napięciem w sieciach zasilających.
Odzież rozpraszająca ładunek elektryczny powinna  okrywać całą powierzchnię pozostałej odzieży przez cały okres użytkowania. Elementy przewodzące np. zamki, guziki mogą być stosowane, gdy są całkowicie zakryte.